اصلانی: تهران پر از تصویر است نه آثار

به گزارش وبلاگ شیرین، تهران (پانا) - مستند تهران، هنر مفهومی به کارگردانی محمدرضا اصلانی با رعایت فاصله و پروتکل های بهداشتی در فضای باز خانه طهران به نمایش عایدی.

اصلانی: تهران پر از تصویر است نه آثار

به گزارش روابط عمومی سازمان زیباسازی شهر تهران، دومین نشست این کانون بعدازظهر روز آدینه 11 تیرماه در محوطه باز خانه طهران برگزار گردید و دکتر برزین ضرغامی، مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران و دکتر یاسر جعفری، معاون توسعه و برنامه ریزی این سازمان به همراه جمعی از دوستداران و علاقمندان کانون فیلم خانه طهران به تماشای فیلم مستند تهران، هنر مفهومی نشستند.

در سرانجام اکران با حضور محمدرضا اصلانی (کارگردان فیلم)، سودابه فضائلی (نویسنده، مترجم، اسطوره شناس)، سعید عقیقی (فیلمنامه نویس و منتقدسینما) و رضا درستکار نشست نقد و آنالیز فیلم برگزار گردید.

اصلانی در ابتدای نشست درباره این مستند گفت: شیشه قرار بود که دیالوگی بین فضای داخل و خارج ایجاد کند ولی در تهران در ابتدا ساختمان ها ساخته می شوند و بعد روی آن ها شیشه می کشند. این مسئله به جای توسعه دیالوگ، فضای محاصره ای ایجاد می نماید تا فضای دیالوگ و ...؛ چنین مسائلی مرا به شدت تکان می دهد و مسئله این است که چطور معماران ما چنین صورتبندی را رقم می زنند؟! چون واقعیت از مجازش شکل می گیرد.

او ادامه داد: به نظر من واقعیت با مجسمه ها و آثار باستانی شکل می گیرد، نه از آیینه ها. مردم در آیینه ها می آیند و می فرایند و اثبات هم نمی شوند. برای من فیلم تهران، هنر مفهومی طرح این مسئله بود.

تهران، هنر مفهومی از مستندهای محبوبم است

درستکار این سؤال را مطرح نمود که ما درک می کنیم که به وسیله این شکل موازی روایت، تصویری از تزاحم در تهران را شاهدیم، اما حرکت مداوم و گردشی دوربین، آیا بازتاب دهنده شکل مفهومی زندگی مردم این شهر است یا اصرار برای انتخاب یک فرم برای گزارشی از اکنون تهران!؟

عقیقی در پاسخ شرح داد: ویژگی اصلی مردم ایران این است که همواره می خواهند بفرایند تا زودتر به خانه برسند. در حین این رفتن هم زیاد به جایی توجه ندارند. اما اگر شما به قصد نگاه کردن به فضای شهر تهران نگاه کنید، متوجه این تصاویر مواج که از شیشه ها و آیینه ها ساطع می شوند، خواهید شد.

او ادامه داد: کاری که فیلم ساز در فیلم با استفاده از حرکت دوربین انجام می دهد نشان دادن همان چیزی است که همواره هست و ما به آن توجه نداریم.

عقیقی بعلاوه درباره آشنایی اش با محمدرضا اصلانی گفت: من جزو هنرجویان الف کانون پرورش فکری بچه ها و نوجوانان بودم و در پاییز 1357 یکی از فیلم های آقای اصلانی برطرف توقیف شد، چنین نمایند حکایت من آن فیلم را در کانون دیدم و به نظرم بسیار جالب آمد. حدود 10 سال قبل از اینکه آقای اصلانی را برای اولین بار ببینم، توانستم در خیابان ناصرخسرو در کنار داروهای قاچاق نسخه ای از فیلم شطرنج باد را پیدا کنم و از وقتی که این فیلم را دیدم آن را در هرجایی که توانستم نمایش دادم. بعدازآن بود که پیروز شدم آقای اصلانی را برای اولین بار ببینم.

او اسم کرد: پرداختن به هنر آوانگارد در همه کارهای اصلانی دیده می گردد. اگر شما فیلم جام حسنلو را ببینید، فیلمی که آقای اصلانی در 24 سالگی آن را ساخته است از تماشا فیلم تهران، هنر مفهومی در دهه 90 تعجب نمی کنید. این فیلم جزو مستندهای محبوب من از دهه 90 است. چون تمام نشان های مشاهده واقعیت از دریچه فیلم ساز آوانگارد در آن دیده می گردد.

من به مخاطبم توهین نمی کنم

اصلانی در پاسخ به این سؤال که چرا در فیلم شما مجذوب کنندهیتی برای مخاطب عام وجود ندارد شرح داد: آیا مخاطب عام مثلا رساله سهروردی را می فهمد یا برایش مجذوب کننده است؟! در ایران در سال، حدود 100 فیلم برای مخاطب عام ساخته می گردد. آن ها به میزان کافی خوراک دارند. حالا چه لزومی دارد که من به فکر ساخت فیلم برای آن ها باشم؟!

او تأکید کرد: من با مسئله های خودم زندگی می کنم، همان طور که هرکسی با مسائل خودش زندگی می نماید. بنابراین مسئله های خودم را هم مطرح می کنم. نه مسئله های عمومی را. من تکرارنماینده هیچ مسئله عمومی نیستم. برای من مسئله آن است که چه چیزی پنهان است نه آنکه آشکار است. در پدیدارشناسی درباره تهران، ساده کردن موضوع و مطرح نمودن اینکه تهران، تهران است توهین به مخاطب است و من به مخاطبم توهین نمی کنم.

اصلانی اضافه نمود: هر یک از ما مسئول خودمان هستیم و تاریخی که با آن روبرو ایم. در نهایت باید بگویم من برای تاریخ کار می کنم نه برای تماشاگر یک دوره خاص.

سعید عقیقی درباره تهران، هنر مفهومی ادامه داد: اصل قضیه این است که اگر هدف شما ایجاد تفاوت بین تصویری از گذشته و امروز است، این روی دکوپاژ فیلم اثر می گذارد. به همین علت است که در این فیلم تصاویر معاصر مواج هستند و تصاویر گذشته را واضح می بینیم. حتی این تفاوت را در بخش صدا هم می توانیم بشنویم و درک کنیم. فیلم دو راوی دارد که گاهی صدایشان در هم تداخل ایجاد می نماید و حتی گاهی کلمات یکدیگر را تکرار می نمایند.

او افزود: تهران، هنر مفهومی خودش کلیدواژه ای در اختیار ما قرار می دهد تا رویکرد ایرانی به کانسپچوال آرت را ببینیم. هنر مفهومی که حالا ایرانی شده است. نه اینکه صرفاً با همان مفهوم غرب به تصویر در آمده باشد.

این فیلم درباره مرگ است

سودابه فضائلی هم درباره تهران، هنر مفهومی گفت: طنز بسیار تلخ، منجر به تراژدی می گردد. این همان مفهومی است که شاید این فیلم به ما القا کند زیرا از وجوه مختلف مرگ را در خود دارد. مرگی که این شهر با آن روبرو است و محمدعلی سپانلو (شاعر) هم به اسم راوی بسیار انتخابی مناسب است. چون او هم شاعری است که در اشعارش به مرگ توجه دارد.

او ادامه داد: کاری که آقای اصلانی در این فیلم می نماید، همذات پنداری است. همذات پنداری با اتفاقی که در این شهر در جریان است. او در این فیلم می گوید، اگر از گذشته ما برایمان اسطوره ای ساخته، این اسطوره در حال زدوده شدن است.

تهران پر از تصویر است نه آثار

محمدرضا اصلانی در سرانجام و در پاسخ به سؤال یکی از تماشاگران گفت: من کشف می کنم که در تهران شیشه با مردم چه کار نموده است. معمارهای ما بدون اینکه بدانند تهران را این طوری به تصویر کشیده اند. بنابراین می توان مدعی بود که تهران پر از تصویر است نه آثار. این فیلم درباره تقابل بین آثار و تصویر است. تهران تصاویر بسیاری دارد ولی کسی آن را نمی بیند یا به آن حساسیتی ندارد. کار ما ایجاد همین حساسیت است. حتی اگر ایجاد حساسیت با منافع خودش در تقابل باشد.

کانون فیلم خانه طهران کار خود را از آدینه 4 تیرماه شروع و دومین هفته خود را سپری کرد، و قرار است هر هفته مستندها و فیلم هایی را در رابطه با شهر تهران با حضور فیلم سازان و منتقدان نمایش دهد.

خانه طهران وابسته به سازمان زیباسازی شهر تهران است که در حوزه میراث شهری تهران فعالیت می نماید. بعلاوه کانون فیلم خانه طهران با اهتمام معاونت توسعه و برنامه ریزی این سازمان شروع به کار نموده است.

منبع: خبرگزاری پانا

به "اصلانی: تهران پر از تصویر است نه آثار" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "اصلانی: تهران پر از تصویر است نه آثار"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید